سه عفونی سگها که باید مراقب باشید

در این مقاله میخواهیم به توضیح درباره سه بیماری عفونی ویروسی سگها و روشهای پیشگیری و در مان آن بپردازیم. بیماریهای عفونی ویروسی سگها بسیار جدی میباشد بعضی از بیماریهای عفونی سگها بسیاری مسری و کشنده هستند و بعضی دیگر از بیماریهای عفونی سگها با انسان ها نیز مشترک است

پاراویروس یا پاراویروس سگی

پاراویروس یک بیماری ویروسی خطرناک و حتی کشنده است که بین انسان و سگ مشترک میباشد.این بیماری بسیارواگیر دار میباشد نحوه حمله پانویروس تهاجم به سلولهای در حال تکثیراست و در وظایف آنها اخلال ایجاد میکند سلولهای مورد علاقه این بیماری عفونی سگها سلول‌هاي دستگاه گوارش، مغز استخوان و سيستم عصبي میباشند این بیماری عفونی سگ ها یعنی پاراویروس به گلبولهای سفید هم حمله میکند..

پاراویروس:

پاروویروس ها(Parvovirus)، ساده‌ترین ویروس‌های DNA دار جانوری هستند. آن‌ها دارای DNA تک رشته‌ای و خطی به اندازه ۵۰۰۰ نوکلئوتید می‌باشند. اندازه آن‌ها بین ۱۸ تا ۲۶ نانومتر است. آن‌ها به شکل ۲۰ وجهی بوده و فاقد پوشش (انولوپ) می‌باشند. بیشتر پاروویروس‌ها برای میزبان‌های خود اختصاصی هستند. نام دیگر پاراویروس

همانطور که گفتیم بیماری پاراویروس یکی از بیماری عفونی  سگها میباشد که نسبت به دیگر بیماریهای  عفونی سگها مانند هاری کمتر شناخته شده است  این بیماری با نشانه های مشابه گربه سانان نیز وجود  با نام پَن لوکوپنی وجود دارد بزودی مقاله ای درباره بیماریهای عفونی گربه سانان نیزمنتشر میکنیم.

علایم پاروویروس سگی: بیماریهای پاراویروس علائم عمومی زیر را دارد البته با توجه به سن و سیستم ایمنی  میزبان  شدت متفاوتی دارند

استفراغ شدید
اسهال خونی بدبو
ضعف عمومی
از دست دادن اشتها
دهیدراتاسیون
عفونت ثانویه باکتریایی

راهای انتقال پاراویروس سگی

این بیمای عفونی سگها یعنی پاراویروس سگی بسیار مسری است و دلیل این امر مقاوم بودن پاراویروس  در محیط عمومی است که میتواند تا چند ماه عمر کند بنابر ظرف غذا زمین وسایل سگ لباس ..آلوده میتواند براحتی دیگر سگهای واکسینه نشده را درگیر کند.

راهای تشخیص بیماری عفونی پاراویروس سگ:

دامپزشکان بر اساس تاریخچه، علائم بالینی و تست‌های آزمایشگاهی بیماری را تشخیص می‌دهند

برای تشخیص پاراویرویس سگی دو راه وجود دارد:

بررسی علایم بالینی، تستهای آزمایشگاهی.

کیت‌های مخصوص پاروویروس (کیت تست الایزا) می‌باشد.

این کیت وجود ویروس در مدفوع سگ را بررسی میکند

نکات کلی پاراویروس سگی

این بیماری بیشتر بین سگهای جوان رواج دارد بدلیدل ضعف سیستم ایمنی است و در بین نژادها نژادهای روتوایلر, دوبرمن پینچر, لابرادور, پیت بول, ژرمن بیشتر به این بیماری عفونی سگها پاراویروس حساس میباشند.

درمان پاراویروس سگی:

پاراویروس سگی هیچ درمان اختصاصی ندارد تمام درمانها بصورت حمایتی است کنترل علایم بهبود شرایط عمومی و تقویت سیستم ایمنی پت میباشد در نهایت  درمان‌های حمایتی نظیر آنتی‌بیوتیک تراپی، مایع درمانی و کنترل اسهال و استفراغ قرار گیرد.

بهترین درمان پاراویروس پیشگیری و واکسیناسیون میباشد صاحبان پت از خود تشخیصی و خود درمانی بپرهیزند

بیماری عفونی سگها، بیماری هاری سگها:

بیماریهای عفونی ویروسی هاری سگها نسبت به بیماریهای دیگر عفونی سگها شناخته شده تر میباشد این بیماری بین پستانداران رایج میباشد.

ویروس بیمارهاری سگها

در کل درباره ویروس این بیماری عفونی سگها هاری میتوان گفت اندام مورد حمله این ویروس مغز میباشد این ویروس زمان گاز گرفتی از طریق بزاق به میزبان منتقل میشود و خو راه به اعصاب انتهایی بیمار میرساند ودر آنجا تکثیر میشود.

علایم بیماری هاری در سگها

بماری هاری سگها معمولا به دو صورت خودش را نشان میدهد

خشمگن

فلج

بیماری عفونی هاری سگها بصورت خشمگین مورد شناخت مردم است اما نوع دوم آن آن که بصورت فلجی است برای عموم کمتر شناخته شده است. در بیماری هاری با علایم خشمگین سگ پرخاشگر و تمایل به تهاجم دارد در حالتی فلجی بیمار هاری سگ از نوع فلج، بتدریج علایم فلجی سگ بیمار از خود نشان میدهد و فلج میشود در صورت واکسیانسون سگ سریع سگ خود را به نزد دامپزشک ببرید

علایم بیماری هاری سگ

شامل تب ، فلجی ، تشنج ، فک افتاده ، عدم توانایی در بلع ، هیدروفوبیا ، تغییر در صدای سگ ٬ پرخاشگری غیرمعمول ، عدم هماهنگی ، ترشح بزاق یا بزاق کرکی

درمان بیماری عفونی هاری سگ

هاری باعث بروز آنسفالیت حاد می شود و سرانجام کل سیستم عصبی را آلوده می کند که منجر به مرگ می شود. اگر هاری قبل از بروز علائم درمان شود می تواند متوقف گردد. اما هنگامی که علائم ظاهر شد ، به یک  بیماری کشنده تبدیل می شود. علائم هاری بین ۲تا ۱۲ هفته بصورت بالینی ظاهر می شود

• دیستمپر چیست؟

بیماری دیستمپر سگ یا Canine distemper virus یک بیماری ویروسی است كه عمدتا بر ریه ، روده و سیستم عصبی سگ تاثیر میگذارد.این بیماری بعد از هاری دومین بیماری کشنده ویروسی در سگها است .ویروس به صورت مسری و در اثر تماس مستقیم و نزدیک از سگی به سگ دیگر انتقال پیدا میكند.ویروس دیستمپر به راحتی توسط ضد عفونی كنندها معمولی در محیط از بین میرود .این ویروس در گرمای محیط در عرض چند دقیقه كشته شده اما میتواند در دمای نزدیك به یخ زدگی تا هفته ها دوام بیاورد.

• علایم دیستمپر در سگ چیست؟

سگهای جوان 6-3ماهه واكسن نشده بیشتردر معرض ابتلا به دیستمپر هستند .ویروس از طریق ترشحات بینی سگ مریض پخش شده سپس به بینی سگ سالم رفته ، در انجا رشد پیدا كرده و در تمام بدن پخش میشود .یك هفته بعد از الوده شدن سگ تب میكند كه صاحبش می تواند متوجه ان نشود. دو هفته بعد از الوده شدن ویروس باعث تخریب شدید سلولهای بینی ،چشم ، ریه و روده ها میشود . این بافتهای صدمه دیده محل مناسبی برای رشد باكتریها و ایجاد عفونتهای ثانویه باکتریایی می شوند. این الودگی تركیبی (ویروس + باكتری) باعث از بین رفتن اشتها ،تب ، بینی پوشیده از ترشح ،ریزش ترشحات غلیظ از چشمها، ذات الریه و اسهال می گردند. همچنین ویروس به بالشتكهای كف پاهای حیوان حمله كرده و باعث پوسته پوسته و ضخیم شدن انها میشود. ویروس میتواند به سیستم ایمنی بدن اسیب رسانده و موجب ضعیف شدن دفاع بدن در برابر دیگرعفونتها (عفونت های ثانویه) شود. اگر بخش باكتریایی بیماری با انتی بیوتیك كنترل شوند سگ برای 3-2 هفته بهبود میابد اما علایم مربوط به اختلالات عصبی میتواند بعدا دیده شود حدود نیمی از سگهایی كه به دیستمپر مبتلا میشوند علایم بیماری عصبی از خود نشان خواهند داد . ویروس دیستمپر سگها جذب بافتهای عصبی شده و در انجا به خوبی رشد می یابند. صدماتی كه در مغز و نخاع در اثر فعالیت ویروس ایجاد میشود باعث ایجاد تشنجهای صرع مانند و تشنجهای موضعی (مثل پرش عضلات) میگردد.صدمه به نخاع می تواند باعث ضعف و فلجی سگ گردد. بیشتر سگهایی كه به نوع عصبی بیماری دیستمپر دچار میشوند میمیرند یا به روش انسانی توسط تزریق مقادیر زیاد بعضی داروهای بیهوشی كشته (مرگ اسان) میشوند.

• چه ازمایشاتی برای تشخیص دیستمپر لازمند:

تشخیص قطعی دیستمپر در سگها تا وقتی كه علایم معمول این بیماری (مثل ترشحات چشم یا ذات الریه) دیده نشوند معمولا سخت است . 14 روز بعد از الوده شدن جداسازی و تشخیص ویروس در بافتها ی الوده سخت خواهد بود.در ایران از کیت های ایمنوکروماتوگرافی سریع (همانند تست حاملگی خانمها با ادرار) که با استفاده از ترشحات چشم وبینی نتیجه را اعلام میکنند. اگر دو خط نوار کیت قرمز شد نشان دهنده مثبت بودن ازمایش است و نشان میدهد که سگ به ویروس الوده شده اما اگر یک خط قرمز بر روی نوار روشن شود منفی بودن ازمایش تفسیر میشود. افزایش عیار پادزهر ضد دیستمپر در بدن سگهای واكسینه نشده میتوان شك ما را به این بیماری معطوف نماید. تشخیص دیستمپر در سگهایی كه علایم عصبی از خود نشان میدهند بدون اینكه علایم معمول دیستمپر را داشته باشند نیز دشوار است.

• چه درمانی برای دیستمپر وجود دارد:

در حال حاضر هیچ درمانی بر ضد ویروس دیستمپر وجود ندارد بنابر این درمان تنها محدود به انتی بیوتیك ها برای كنترل عفونتهای باكتریایی است. درمان با انتی بیوتیك ها باعث بهبود بسیاری از علایم بیماری شده اما از ورود و صدمه زدن ویروس به بافت عصبی در مغز و نخاع جلوگیری نمی كنند.مراقبت از سگ های مبتلا به دیستمپرمثل دادن غذاهای باكیفیت و خوشمزه و فراهم نمودن یك محیط بدون استرس برای بهبود حال عمومی و اشتهای حیوان بسیار مفید خواهد بود.

• پیشگیری از دیستمپر سگ:

به خاطر اینكه درمان محدود است پیشنهاد میشود از روشهای پیشگیری توسط واكسن استفاده شود. واكسنهای دیستمپر می بایست وقتی توله از شیر گرفته شد شروع شوند.اگر مادر واكسینه شده بود یا از بیماری دیستمپر بهبود یافته بود میتواند پادزهر دیستمپر را از طریق شیربه توله ها انتقال دهد.اما این پادزهر تنها تا چند هفته میتواند در توله را از گزند بیماری دور نگاه دارد. .میزان پادزهر محافظتی كه مادر به توله انتقال میدهد بستگی به میزان موجود پادزهر بدن مادر دارد.این پادزهرها با اینكه باعث حفاظت توله از بیماری دیستمپر میگردند اما می توانند باعث ایجاد تداخل در عملكرد واكسن نیز بشوند.تا وقتی كه پادزهر مادری در بدن توله وجود داشته باشد واكسیناسیون با موفقیت نمیتواند در توله ایجاد محافظت كند. در سن 6 هفتگی نیمی از توله ها ی به دنیا امده دیگر پادزهر مادری کافی برای تداخل با واكسیناسیون را ندارند.وقتی توله رشد پیدا كرد كم كم پادزهر حفاظتی كه از مادر به توله انتقال می یابد، از بین میرود تا جاییكه در سن 13 هفتگی 95 درصد توله ها در معرض مبتلا شدن به دیستمپر قرار میگیرند. از نظر اقتصادی تعیین میزان پادزهر مادری دربدن توله مقرون به صرفه نیست بنابراین واكسیناسیون در برابر دیستمپر میبایست سریعا بعد از شیر گرفتن توله در سن 7-6 هفتگی شروع و پس از ان هر 3-2 هفته یكبار تا سن 14 هفتگی ادامه پیدا كند. توله می بایست تا وقتی كه واكسیناسیون كامل نشده از دیگر سگها جدا نگاه داشته شوند . برنامه واكسیناسیون پیشنهادی برای حفاظت توله ها از این بیماری كشنده بسیار موثر است.